GÜLBAHÇELİ
VİP Üye
- Katılım
- 4 Mar 2020
- Mesajlar
- 1,542
- Puanları
- 112
Eski Roma Mitolojisinde İnanç ve Büyü Nedir?
Büyü, ritüel; Roma dininin ve büyülü pratiğin önemli bir bileşeniydi. Roma Dini Sözlüğü,
ritüeli “dini bir sonuç elde etmek için gerçekleştirilen bir eylem ya da daha genel olarak kesin bir eylem
dizisi” olarak tanımlar.
Tanrıların lehine olmasını sağlamak için ritüellerin tam olarak yapılması gerekiyordu.
Performansı sırasında bir hata yapılmışsa ritüel geçersiz kabul edildi.
Ayrıca belirli bir tarihte ve geleneksel düzende gerçekleştirilmeleri gerekiyordu.
Ayini gerçekleştiren kişinin tanrılara saygı göstermesi gerekiyorsa da, hararetli veya kayıtsız
tavrının ritüelin sonucu üzerinde hiçbir etkisi yoktu. Roma büyü ritüelleri kurban, teklifler,
dualar ve yemin etti. Romalılar ayrıca kehanet, sihir ve lanetler de dahil olmak üzere başka ritüel
formları uyguladılar.
Çoğu dini eylem bir teklif olarak fedakarlık içeriyordu. Evcil bir hayvan,
genellikle bir domuz, koyun veya inek kullanıldı. Hayvanlar, kurbanın amaçlandığı tanrıya göre seçildi.
Dişi hayvanlar tanrıçalara kurban edildi; kısırlaştırılmış erkek hayvanlar,
evcilleştirilmemiş hayvanlar alan Neptün, Janus ve Mars hariç, tüm erkek tanrılara kurban edildi.
Kurban edilen hayvanın rengi bile anlamlıydı. Plüton gibi yeraltı tanrılarına karanlık kaplamalı
hayvanlar, üst dünya tanrılarına beyaz kaplamalı hayvanlar verildi.
Hayvanlar yıkandı ve ince bir şekilde süslendi.
Ritüel, onurlandırılacak tanrının sunakta gün doğarken gerçekleşti.
Kurbanın ilk kısmına “önsöz” veya praefatio adı verildi.
Kurban talebinde bulunan kişi şarabı döktü ve tanrının onuruna sunağı ateşe verdi.
Bu, tanrıların ölümsüzlüğünü ve üstünlüğünü sembolize ediyordu.
Bir sonraki adım, immolasyon veya immolatio adı verilen teklifi kutlamaktı.
Tuzlu un hayvanın arkasına serpildi ve kaşına şarap döküldü.
Sonra kurban bıçağı hayvanın sırtından geçiyordu.
Bu adımlar hayvanın insanın elinden tanrının eline geçmesini simgeliyordu.
Bu aktarım tamamlandıktan sonra, kurban bıçağıyla bıçaklanmadan önce hayvana bir darbe vurarak kurban edildi.
Töreni hiçbir şeyin rahatsız etmemesi çok önemliydi, çünkü bu olumsuz bir alameti gösterecektir.
Bir şey aksamaya neden olursa, tüm süreç yeni bir fedakarlıkla yeniden başlamak zorunda kalacaktı.
Müzik çalındı ??ve rahip, kötü niyetli insanların sesini önlemek için başını kapalı tuttu.
Herhangi bir rahatsızlık oluşmazsa, sunak üzerine hayvanın kanı dökülmüş ve bağırsakları incelenmiştir.
Bir sonraki adım, kurban ziyafeti için hayvanı bölmekti.
İç kısımlar pişirildi ve tanrılara sunak ateşine konularak verildi.
Bazen tanrılara da tatlı şarap ve kekler verildi.
Şu anda ritüel katılımcılar tanrıların lehine sorabilirler.
Kan kurbanları adı verilen bazı ritüel kurbanlarda hayvan tamamen tanrılara verildi.
Mezar törenlerinde ve kriz zamanlarında gerçekleştirildi.
İnsan kurban örnekleri nadirdi, ancak bazıları MÖ 3. yüzyılda kaydedildi.
Senato MÖ 97'de insan kurbanını yasakladıM.Ö. 1. Yüzyıl Roma Laneti Tableti
Kurban büyülü ritüellerde de kullanılmıştır.
Sanatçının ritüelin amacı başka bir vatandaşa fiziksel veya maddi hasar vermekse,
bu tür fedakarlıklar bir suç olarak kabul edildi.
Sivil olaylar olan çoğu kurbanın aksine, sihirli kurbanlar geceleri gizlice gerçekleştirildi.
Büyülü uygulamalar yasadışı ve tehlikeli olarak kabul edilmesine rağmen,
birçok kişi bunları hala uyguladı. Geleneksel Roma dini ritüelleri tanrılardan sadece
bir şey isterken, sihir uygulayıcıları bir şeyleri gerçekleştirmeye çalıştı.
Sihirli uygulayıcılar için ortak araçlar lanet tabletlerdi.
Lanet tabletler, kaydırmalara yuvarlanan ve bir büyü ile yazılmış olan küçük,
ince kurşun tabakalarından yapılmıştır. Büyü, uygulayıcının haksız olduğu zaman
bir tanrının adalet talebinden veya bir rakibi ortadan kaldırmak için bir iblis çağırmaktan ibaretti.
Yazılı bir lanetin sözlü olandan daha güçlü olduğuna inanılıyordu.
Tablet daha sonra suya atılabilir veya ölülerin ruhlarının yakınında bir mezarın veya savaş alanının yanına
yerleştirilebilir. Ruhlar daha sonra uygulayıcının lanetini yapabilir ya da mesajı tanrılara getirebilirdi.
Aşağıda, iki savaş arabası takımı için tasarlanmış bir lanet tabletin metni yer almaktadır.
Geç İmparatorluğun tableti Afrika'da bulundu:
Bunun gibi lanet tabletler Roma İmparatorluğu'nun her yerinde bulundu.
Deuotio veya defixio olarak da bilinen bir düşmana karşı özel yemin,
MS 19'da Germanicus'a karşı bile kullanıldı. Germanicus,
gizemli bir hastalıktan ölen imparator Tiberius'un evlatlık oğluydu.
Ölümünde ya zehir ya da kara büyü olduğundan şüpheleniliyordu.
Roma tarihçisi Tacitus bu hesabı Annals 2.69'da verdi:
[Yer altında ve Julius Ceasar Germanicus'un konut işçilerinin duvarları arasında] Germanicus adıyla kazınmış
insan bedenleri, büyüler, küfürler, kurşun tabletlerin kalıntıları,
kömürleşmiş ve kan bulaşmış küller ve diğer sihir aletleri, inanılırsa, bir kişinin ruhu [yaşam gücü]
mezarın güçlerine ayrılabilir [teslim edilebilir, teslim edilebilir].
Lanet metinlerine benzer şekilde, vudu bebekleri de düşmanlara karşı büyülerde kullanıldı.
Bazı bebekler, lanet kurbanın adıyla yazılmış kurşun sayfalara sarılmıştı,
hatta bebeklerin kendisi kurşun olabilir. Bronz, kil, balmumu veya pişmiş topraktan yapılmış diğer
bebekler keşfedilmiştir. Vudu bebekleri, görünür bağlama ile veya kolların ve bacakların konumlandırılmasıyla
kurbanı bağlar. Genellikle boyun ve bacaklar şiddetli bir şekilde büküldü,
bu da kurban için amaçlanan bir yaralanmayı değil, tasarımı karıştırmak için bir çarpıklığı temsil ediyordu.
4. Yüzyıl MS Greko-Romen Vudu Bebeği
Bebeklerin hiçbiri amaçlanan kurbanı fiziksel olarak tasvir etmek için tasarlanmamıştır,
ancak görünüşe göre onu etkili bir şekilde temsil eden kurbanın adı yazılmıştır.
Vudu bebekleri hayvan şeklinde de tasarlanabilir. Hayvan ve insan isimleri ile yazılmış at figürleri,
bir savaş arabasına karşı bir büyüde kullanılmıştır.
İnsan figürleri yerine hayvan figürleri, bir insan kurbanına karşı büyünün belirli bir yönünü temsil etmek
için de kullanılabilir. Voodoo bebekleri ve lanet tabletler,
saklanma yerleri hedeflenen kurban tarafından keşfedildiyse işe yaramaz ve lanet etkisiz hale getirilebilir.
Tüm Roma dini ve büyülü ritüelleri, belirli eylemler yapılırken okunan duaların kullanılmasını gerektiriyordu.
Bir ritüelin fiziksel eylemleri bir hata yapılırsa tekrarlanabilir veya düzeltilebilse de,
dua konuşulduktan sonra değiştirilemez. Uygulayıcılar,
bir hata namazın tüm anlamını değiştirebileceğinden,
çağırdıkları tanrıların isimlerini dikkatlice telaffuz etmek zorunda kaldı.
Bu tür hatalardan kaçınmak için duaların çoğu doğrudan yazılı metinlerden okundu veya bir asistan tarafından
dikte edildi. Büyülü uygulayıcılar, dualarını daha güçlü kılan tanrıların gizli isimlerini bildiğini
iddia ettiler.
Kehanet bir diğer önemli Roma ritüeli idi. Ağustoslar, kehanetler, bağırsak okuyucular
(haruspices) ve bireysel vatandaşlar tarafından gerçekleştirildi.
Augurs, tanrıların işaretlerini (auguries) yorumladı, ancak tanrılardan (auspices) işaret istemedi.
Tanrılar, ibadet edenlere doğrudan soruları cevaplamak için bir kehanetle konuştu.
Haruspices sadece kurban hayvanların bağırsaklarını yorumlamakla kalmaz, aynı zamanda doğal olmayan
olayları ve şimşek çakmalarını da yorumlardı. Bireysel vatandaşlar rüya yorumlama ve astroloji yoluyla
kehanet uyguladılar. Büyülü uygulayıcılar,
ölülerin geleceği önceden haber verebileceğine inandığı için kehanet için,
ölümcül ruhları toplayarak yaşam iradesini yapmak için çağırdılar.
Ritüeller Roma dini ve büyülü pratiğinin ayrılmaz bir parçasıydı. Hayvan kurbanları,
tanrılara en yaygın teklif biçimiydi. Büyülü uygulayıcılar,
intikamlarını almak veya rakiplerini ortadan kaldırmak için lanet tabletler ve vudu bebekleri kullandılar.
Bir ritüel sırasında söylenen tüm duaların veya büyülerin tam olarak yapılması ya da ritüelin sonucunun
ciddi şekilde etkilenmesi ya da geçersiz ilan edilmesi hayati önem taşıyordu.
Tanrıların onayı Roma inancının merkezinde olduğundan,
tanrılardan talepte bulunmak veya belirli bir konuda rızalarını tespit etmek için
çeşitli kehanet biçimleri uygulandı. Sivil dini olaylar ve gizli büyülü uygulamalar,
benzer geleneksel ritüel uygulamalar olsa da sonuç almaya çalıştı.
alıntıdır
Büyü, ritüel; Roma dininin ve büyülü pratiğin önemli bir bileşeniydi. Roma Dini Sözlüğü,
ritüeli “dini bir sonuç elde etmek için gerçekleştirilen bir eylem ya da daha genel olarak kesin bir eylem
dizisi” olarak tanımlar.
Tanrıların lehine olmasını sağlamak için ritüellerin tam olarak yapılması gerekiyordu.
Performansı sırasında bir hata yapılmışsa ritüel geçersiz kabul edildi.
Ayrıca belirli bir tarihte ve geleneksel düzende gerçekleştirilmeleri gerekiyordu.
Ayini gerçekleştiren kişinin tanrılara saygı göstermesi gerekiyorsa da, hararetli veya kayıtsız
tavrının ritüelin sonucu üzerinde hiçbir etkisi yoktu. Roma büyü ritüelleri kurban, teklifler,
dualar ve yemin etti. Romalılar ayrıca kehanet, sihir ve lanetler de dahil olmak üzere başka ritüel
formları uyguladılar.
Çoğu dini eylem bir teklif olarak fedakarlık içeriyordu. Evcil bir hayvan,
genellikle bir domuz, koyun veya inek kullanıldı. Hayvanlar, kurbanın amaçlandığı tanrıya göre seçildi.
Dişi hayvanlar tanrıçalara kurban edildi; kısırlaştırılmış erkek hayvanlar,
evcilleştirilmemiş hayvanlar alan Neptün, Janus ve Mars hariç, tüm erkek tanrılara kurban edildi.
Kurban edilen hayvanın rengi bile anlamlıydı. Plüton gibi yeraltı tanrılarına karanlık kaplamalı
hayvanlar, üst dünya tanrılarına beyaz kaplamalı hayvanlar verildi.
Hayvanlar yıkandı ve ince bir şekilde süslendi.
Ritüel, onurlandırılacak tanrının sunakta gün doğarken gerçekleşti.
Kurbanın ilk kısmına “önsöz” veya praefatio adı verildi.
Kurban talebinde bulunan kişi şarabı döktü ve tanrının onuruna sunağı ateşe verdi.
Bu, tanrıların ölümsüzlüğünü ve üstünlüğünü sembolize ediyordu.
Bir sonraki adım, immolasyon veya immolatio adı verilen teklifi kutlamaktı.
Tuzlu un hayvanın arkasına serpildi ve kaşına şarap döküldü.
Sonra kurban bıçağı hayvanın sırtından geçiyordu.
Bu adımlar hayvanın insanın elinden tanrının eline geçmesini simgeliyordu.
Bu aktarım tamamlandıktan sonra, kurban bıçağıyla bıçaklanmadan önce hayvana bir darbe vurarak kurban edildi.
Töreni hiçbir şeyin rahatsız etmemesi çok önemliydi, çünkü bu olumsuz bir alameti gösterecektir.
Bir şey aksamaya neden olursa, tüm süreç yeni bir fedakarlıkla yeniden başlamak zorunda kalacaktı.
Müzik çalındı ??ve rahip, kötü niyetli insanların sesini önlemek için başını kapalı tuttu.
Herhangi bir rahatsızlık oluşmazsa, sunak üzerine hayvanın kanı dökülmüş ve bağırsakları incelenmiştir.
Bir sonraki adım, kurban ziyafeti için hayvanı bölmekti.
İç kısımlar pişirildi ve tanrılara sunak ateşine konularak verildi.
Bazen tanrılara da tatlı şarap ve kekler verildi.
Şu anda ritüel katılımcılar tanrıların lehine sorabilirler.
Kan kurbanları adı verilen bazı ritüel kurbanlarda hayvan tamamen tanrılara verildi.
Mezar törenlerinde ve kriz zamanlarında gerçekleştirildi.
İnsan kurban örnekleri nadirdi, ancak bazıları MÖ 3. yüzyılda kaydedildi.
Senato MÖ 97'de insan kurbanını yasakladıM.Ö. 1. Yüzyıl Roma Laneti Tableti
Kurban büyülü ritüellerde de kullanılmıştır.
Sanatçının ritüelin amacı başka bir vatandaşa fiziksel veya maddi hasar vermekse,
bu tür fedakarlıklar bir suç olarak kabul edildi.
Sivil olaylar olan çoğu kurbanın aksine, sihirli kurbanlar geceleri gizlice gerçekleştirildi.
Büyülü uygulamalar yasadışı ve tehlikeli olarak kabul edilmesine rağmen,
birçok kişi bunları hala uyguladı. Geleneksel Roma dini ritüelleri tanrılardan sadece
bir şey isterken, sihir uygulayıcıları bir şeyleri gerçekleştirmeye çalıştı.
Sihirli uygulayıcılar için ortak araçlar lanet tabletlerdi.
Lanet tabletler, kaydırmalara yuvarlanan ve bir büyü ile yazılmış olan küçük,
ince kurşun tabakalarından yapılmıştır. Büyü, uygulayıcının haksız olduğu zaman
bir tanrının adalet talebinden veya bir rakibi ortadan kaldırmak için bir iblis çağırmaktan ibaretti.
Yazılı bir lanetin sözlü olandan daha güçlü olduğuna inanılıyordu.
Tablet daha sonra suya atılabilir veya ölülerin ruhlarının yakınında bir mezarın veya savaş alanının yanına
yerleştirilebilir. Ruhlar daha sonra uygulayıcının lanetini yapabilir ya da mesajı tanrılara getirebilirdi.
Aşağıda, iki savaş arabası takımı için tasarlanmış bir lanet tabletin metni yer almaktadır.
Geç İmparatorluğun tableti Afrika'da bulundu:
Bunun gibi lanet tabletler Roma İmparatorluğu'nun her yerinde bulundu.
Deuotio veya defixio olarak da bilinen bir düşmana karşı özel yemin,
MS 19'da Germanicus'a karşı bile kullanıldı. Germanicus,
gizemli bir hastalıktan ölen imparator Tiberius'un evlatlık oğluydu.
Ölümünde ya zehir ya da kara büyü olduğundan şüpheleniliyordu.
Roma tarihçisi Tacitus bu hesabı Annals 2.69'da verdi:
[Yer altında ve Julius Ceasar Germanicus'un konut işçilerinin duvarları arasında] Germanicus adıyla kazınmış
insan bedenleri, büyüler, küfürler, kurşun tabletlerin kalıntıları,
kömürleşmiş ve kan bulaşmış küller ve diğer sihir aletleri, inanılırsa, bir kişinin ruhu [yaşam gücü]
mezarın güçlerine ayrılabilir [teslim edilebilir, teslim edilebilir].
Lanet metinlerine benzer şekilde, vudu bebekleri de düşmanlara karşı büyülerde kullanıldı.
Bazı bebekler, lanet kurbanın adıyla yazılmış kurşun sayfalara sarılmıştı,
hatta bebeklerin kendisi kurşun olabilir. Bronz, kil, balmumu veya pişmiş topraktan yapılmış diğer
bebekler keşfedilmiştir. Vudu bebekleri, görünür bağlama ile veya kolların ve bacakların konumlandırılmasıyla
kurbanı bağlar. Genellikle boyun ve bacaklar şiddetli bir şekilde büküldü,
bu da kurban için amaçlanan bir yaralanmayı değil, tasarımı karıştırmak için bir çarpıklığı temsil ediyordu.
4. Yüzyıl MS Greko-Romen Vudu Bebeği
Bebeklerin hiçbiri amaçlanan kurbanı fiziksel olarak tasvir etmek için tasarlanmamıştır,
ancak görünüşe göre onu etkili bir şekilde temsil eden kurbanın adı yazılmıştır.
Vudu bebekleri hayvan şeklinde de tasarlanabilir. Hayvan ve insan isimleri ile yazılmış at figürleri,
bir savaş arabasına karşı bir büyüde kullanılmıştır.
İnsan figürleri yerine hayvan figürleri, bir insan kurbanına karşı büyünün belirli bir yönünü temsil etmek
için de kullanılabilir. Voodoo bebekleri ve lanet tabletler,
saklanma yerleri hedeflenen kurban tarafından keşfedildiyse işe yaramaz ve lanet etkisiz hale getirilebilir.
Tüm Roma dini ve büyülü ritüelleri, belirli eylemler yapılırken okunan duaların kullanılmasını gerektiriyordu.
Bir ritüelin fiziksel eylemleri bir hata yapılırsa tekrarlanabilir veya düzeltilebilse de,
dua konuşulduktan sonra değiştirilemez. Uygulayıcılar,
bir hata namazın tüm anlamını değiştirebileceğinden,
çağırdıkları tanrıların isimlerini dikkatlice telaffuz etmek zorunda kaldı.
Bu tür hatalardan kaçınmak için duaların çoğu doğrudan yazılı metinlerden okundu veya bir asistan tarafından
dikte edildi. Büyülü uygulayıcılar, dualarını daha güçlü kılan tanrıların gizli isimlerini bildiğini
iddia ettiler.
Kehanet bir diğer önemli Roma ritüeli idi. Ağustoslar, kehanetler, bağırsak okuyucular
(haruspices) ve bireysel vatandaşlar tarafından gerçekleştirildi.
Augurs, tanrıların işaretlerini (auguries) yorumladı, ancak tanrılardan (auspices) işaret istemedi.
Tanrılar, ibadet edenlere doğrudan soruları cevaplamak için bir kehanetle konuştu.
Haruspices sadece kurban hayvanların bağırsaklarını yorumlamakla kalmaz, aynı zamanda doğal olmayan
olayları ve şimşek çakmalarını da yorumlardı. Bireysel vatandaşlar rüya yorumlama ve astroloji yoluyla
kehanet uyguladılar. Büyülü uygulayıcılar,
ölülerin geleceği önceden haber verebileceğine inandığı için kehanet için,
ölümcül ruhları toplayarak yaşam iradesini yapmak için çağırdılar.
Ritüeller Roma dini ve büyülü pratiğinin ayrılmaz bir parçasıydı. Hayvan kurbanları,
tanrılara en yaygın teklif biçimiydi. Büyülü uygulayıcılar,
intikamlarını almak veya rakiplerini ortadan kaldırmak için lanet tabletler ve vudu bebekleri kullandılar.
Bir ritüel sırasında söylenen tüm duaların veya büyülerin tam olarak yapılması ya da ritüelin sonucunun
ciddi şekilde etkilenmesi ya da geçersiz ilan edilmesi hayati önem taşıyordu.
Tanrıların onayı Roma inancının merkezinde olduğundan,
tanrılardan talepte bulunmak veya belirli bir konuda rızalarını tespit etmek için
çeşitli kehanet biçimleri uygulandı. Sivil dini olaylar ve gizli büyülü uygulamalar,
benzer geleneksel ritüel uygulamalar olsa da sonuç almaya çalıştı.
alıntıdır