ALFA - BAŞLANGIÇ
Cennet Bahçesi Asya’da değil, Pasifik Okyanusu üzerindeki, çoktan suya gömülmüş olan bir kıtadaydı.
Yaratılış’ın Kitabı Mukaddes’teki hikâyesi,
yedi gün ve yedi gecenin bu efsanevi öyküsü, ilk olarak Nil veya Fırat Havzası halklarından değil, bu batık kıtadan, insanoğlunun anayurdu olan Mu’dan geldi.
Bu iddia, Hindistan’da keşfettiğim çoktandır unutulmuş kutsal tabletlerin
üzerindeki karmaşık kayıtlar ve başka ülkelerde bulunan benzerleri sayesinde
kanıtlanıyor. Bu kayıtlar, 64 milyon nüfuslu bu ülkenin, günümüzden elli bin
yıl önce, birçok yönden bizden daha gelişmiş bir uygarlık kurduğunu anlatıyor. Belgeler diğer birçok konunun yanında, insanoğlunun Mu’nun
gizemli topraklarında yaratılışından da bahsediyor.
Bu bilgileri, başka antik medeniyetler hakkındaki yazılı belgelerin, tarih öncesi harabelerin ve jeolojik bulguların ortaya çıkardığı kayıtlarla karşılaştırdığımda, tüm bu uygarlıkların kültürlerini tek bir ortak atadan, Mu’dan almış olduklarını gördüm. Bu sebeple, Kitabı Mukaddes’teki
yaratılış hikâyesinin bugün bildiğimiz hâlinin, Mu’nun beş yüz asrı aşan tarihinden bahseden bu tabletlerden derlenen etkileyici hikâyelerden evrimleştiğinden emin olabiliriz. Yaratılışın bu orijinal hikâyesinin ortaya
çıkış öyküsü bizi elli yıl önceye götürüyor.
Hindistan’da kıtlık zamanıydı. Bir üniversite tapınağının Baş Rahipine yardım çalışmalarında asistanlık ediyordum. Başlarda bundan haberim olmasa da bu kişi arkeolojiye ve antik kayıtlara büyük ilgi duyuyordu ve bu
konularda başka kimsenin sahip olmadığı bir birikime sahipti.
Bir gün benim tuhaf bir kabartmayı deşifre etmeye çalıştığımı fark etmesi
sonucu dikkatini çekmemle hayatımda görmüş olduğum en sağlam dostluklardan birinin temeli atılmış oldu. Bana o tuhaf yazıtın sırlarını nasıl çözeceğimi öğretti ve beni daha zorlu işlere hazırlayacak şekilde eğitmeyi
teklif etti. İki yıldan uzun bir süreyi, rahip dostumun insanoğlunun orijinal
dili olduğuna inandığı ölü bir dili büyük bir azimle öğrenerek geçirdim. Bana
bu dilin Hindistan’da sadece iki başrahip tarafından daha bilindiğinden bahsetti. Görünüşte basit olan yazıtların çoğunun yalnızca Kutsal Kardeşler, yani anayurttan kolonilere kutsal yazıtları, dini ve bilimi öğretmeleri için
yollanan bir rahipler kardeşliği olan Naacaller için özel olarak tasarlanan gizli anlamlar içermeleri büyük zorluk yaratıyordu.
Bir gün bir konuşma sırasında bana tapınağın gizli arşivlerinde birtakım
antik tabletler olduğundan bahsetti. İçeriklerinin ne olduğunu bilmiyordu,
çünkü sadece muhafazalarını görebilmişti. Konumu gereği yazıları incelemesine bir mani olmasa da o bunu hiç yapmamıştı, çünkü bunlar el
sürülmemesi gereken kutsal kayıtlardı. Bu gizli yazılardan bahsederken merakımı
yeni bir boyuta taşıyan bir şey söyledi. İnsanoğlunun efsanevi anayurdundan, gizemli diyar Mu’dan daha önce bahsermişti. Şimdi ise
değerli tabletlerin Naacaller tarafından ya Burma’da ya da kayıp anayurtta yazıldıklarına inanıldığını itiraf ederek şaşkınlığımı daha da arttırıyordu.
Yazıların Hindistan’ın yedi Rishi (kutsal) şehrinden birinden alınmış devasa
bir koleksiyonun yalnızca küçük bir parçası olduğunu öğrendiğimde, onları
görmek yönündeki sabırsızlığım da arttı. Çoğunun kaybolduğuna inanılıyordu. Yine de eskinin tozlarla kaplı hâlde karanlıkta bekleyen bu antik parçalarını görme fırsatım hâlâ vardı.
Günler boyu bu gizli hazineye ulaşmanın bir yolunu keşfetmeye çalışsam
da dostum, onları görme isteğimi nazik ama kararlı bir biçimde geri çevirmeyi sürdürdü.
“Oğlum” diyordu, sesinde bir parça hüzünle, “eğer elimde olsa bu arzunu yerine getirirdim ama bu mümkün değil. Onlar muhafazalarından
çıkarılmaması gereken kutsal emanetler. Dileğini yerine getirmeye cesaret
edemem.”
“Ama bir düşün. Doğru şekilde muhafaza edilmemiş ve bu yüzden muhafazaları içinde parçalanıp dağılıyor olabilirler.” dedim. “En azından
güvende olup olmadıklarını anlamak için onlara bakmamız gerekir.”
Fakat bu tartışma da bir sonuca varmadı. Altı ay geçmişti. Merak veya
tabletlerin durumu hakkındaki endişesi rahip dostum karşısında galip
gelmemi sağlamıştı. Bir akşam önündeki masada antik tabletlerden ikisi, bir
kumaş parçası üzerine bırakılmış hâlde duruyordu. Uzun zamandır saklı
duran tabletleri merakla inceledim. Görünüşe bakılırsa güneşte pişmiş kilden
yapılmışlardı ve aşırı derecede tozluydular. Tabletleri büyük bir dikkatle temizledikten sonra, dostumun yardımıyla öğrenmekte olduğum ölü lisanla yazılmış olan sembolleri çözmeye koyuldum.
Şans o akşam benden yanaydı, çünkü o iki değerli kil parçası öyle önemli
bilgiler veriyordu ki, ikimiz de onların Mu’nun gerçek kayıtları olduğu konusunda hemfikir olduk. Öte yandan, anlattıkları tarih ikinci tabletin
sonunda, oldukça ilginç bir noktada ve beklenmedik bir şekilde sonlanıyordu.
Başrahip bile tabletin geri kalanını görmek yönündeki merakını bastıramamıştı.
“Bu işi burada bırakmamız imkânsız, oğlum.” dedi. “Yarın tabletlerin geri kalanını getireceğim.”
Şansımıza, getirdiği diğer tabletler aynı seriden değildi. Bambaşka bir konuya değiniyorlardı ve birbirini takip eden tabletleri bulmak için tümünü dışarı çıkarmamız gerekiyordu. Bu bir sorun yaratmadı, çünkü tabletlerin
çoğu saklama koşullarının yetersizliği yüzünden kırılmıştı. Bunları macunla onardık. Onları tekrar kutulara yerleştirirken her tableti yumuşak kağıt ve pamukla sardım.
“Oğlum” dedi rahip, “inanıyorum ki bu hatıraları korumamı öğütleyen
kutsal bir uyarı, senin ağzından bana iletildi.”
Hemen ardından tabletlerin aylar süren ve yoğun bir konsantrasyon gerektiren çevirisine başladık, fakat sonunda ödülümüz bu çabamızın hakkını verecek türdendi. Yazılar detaylı bir şekilde dünyanın ve insanın yaratılışını ve insanın ilk kez ortaya çıktığı yeri, yani Mu’yu anlatıyordu.
İnsan hakkındaki büyük önem taşıyan bir sırrı açığa çıkardığımı fark ettiğimde diğer kayıp tabletleri aradım fakat bu çabam boşunaydı.
Hindistan’ın her yerindeki tapınakların başrahiplerine kendimi tanıtan mektuplar yolladım ama her seferinde soğukluk ve şüpheyle karşılandım.
“Bahsettiğin tabletleri hiç görmedim.” diyordu her biri ve şüphesiz de doğruyu söylüyorlardı. Dostum gibi, muhtemelen sadece muhafazaları görmüşlerdi.
Bir keresinde kayıp kayıtları arayışım sırasında Burma’daki antik bir Budist tapınağını ziyaret ettim.
“Nerden geliyorsun?” diye sordu başrahip, bana saklı bir şüpheyle bakarak.
“Hindistan’dan.” diyerek yanıtladım.
“O hâlde Hindistan’a geri dön ve onları bizden çalan hırsızlardan onları
sana göstermelerini iste.” dedi, ayaklarımın önündeki toprağa tükürdü ve
arkasını dönüp uzaklaştı.
Bu başarısızlıklar az da olsa cesaretimi kırmışsada tabletlerden zaten
oldukça değerli bilgi edindiğimden dolayı başka eski uygarlıklardan kalma
yazıları incelemeye ve onları Mu hakkındaki efsanelerle karşılaştırmaya karar
verdim.
Bunu yaptığımda erken dönem Yunan, Kalde, Babil, Pers, Mısır ve
Hindistan medeniyetlerinin şüpheye yer bırakmayacak biçimde Mu Uygarlığı’nın ardılları olduklarını öğrendim. Araştırmalarımı sürdürdüğümde
bu kayıp kıtanın Hawaii’nin kuzeyinde bir noktadan güneyde Fiji ve Paskalya
Adası’na kadar uzandığını ve şüphesiz insanoğlunun ilk yaşama alanı olduğunu
keşfettim. Bu güzel ülkede, daha sonradan dünyaya yayılan bir halkın yaşadığını ve ülkenin topraklarının 12.000 yıl önce korkunç depremlerle denize gömülerek bir ateş ve su girdabı içinde yok
olduğunu öğrendim.
Dünyanın yaratılışının orijinal bir hikâyesi de öğrendiklerim arasındaydı.
İnsanın ilk var olduğu yer Mu kıtasıydı. Bu hikâyeyi Mu’dan başlayıp, kaybolan kıtadan göç edenlerin yerleştiği Hindistan’a, Hindistan’dan Mısır’a, Mısır’dan Musa’nın onları kopyaladığı Sina Tapınağı’na ve Musa’dan da Ezra’nın (Üzeyir) 800 yıl sonraki hatalı çevirilerine kadar takip ettim. Bu,
Mu’nun gelenekleriyle bugün bildiğimiz yaratılış hikâyesi arasındaki büyük benzerlikleri gördüklerinde konuya yakından incelememiş olanlara bile akla
yatkın gelecektir.
#DefineRuHu
(James Churchward)
Hazırlayan:Hazal Merisana
Cennet Bahçesi Asya’da değil, Pasifik Okyanusu üzerindeki, çoktan suya gömülmüş olan bir kıtadaydı.
Yaratılış’ın Kitabı Mukaddes’teki hikâyesi,
yedi gün ve yedi gecenin bu efsanevi öyküsü, ilk olarak Nil veya Fırat Havzası halklarından değil, bu batık kıtadan, insanoğlunun anayurdu olan Mu’dan geldi.
Bu iddia, Hindistan’da keşfettiğim çoktandır unutulmuş kutsal tabletlerin
üzerindeki karmaşık kayıtlar ve başka ülkelerde bulunan benzerleri sayesinde
kanıtlanıyor. Bu kayıtlar, 64 milyon nüfuslu bu ülkenin, günümüzden elli bin
yıl önce, birçok yönden bizden daha gelişmiş bir uygarlık kurduğunu anlatıyor. Belgeler diğer birçok konunun yanında, insanoğlunun Mu’nun
gizemli topraklarında yaratılışından da bahsediyor.
Bu bilgileri, başka antik medeniyetler hakkındaki yazılı belgelerin, tarih öncesi harabelerin ve jeolojik bulguların ortaya çıkardığı kayıtlarla karşılaştırdığımda, tüm bu uygarlıkların kültürlerini tek bir ortak atadan, Mu’dan almış olduklarını gördüm. Bu sebeple, Kitabı Mukaddes’teki
yaratılış hikâyesinin bugün bildiğimiz hâlinin, Mu’nun beş yüz asrı aşan tarihinden bahseden bu tabletlerden derlenen etkileyici hikâyelerden evrimleştiğinden emin olabiliriz. Yaratılışın bu orijinal hikâyesinin ortaya
çıkış öyküsü bizi elli yıl önceye götürüyor.
Hindistan’da kıtlık zamanıydı. Bir üniversite tapınağının Baş Rahipine yardım çalışmalarında asistanlık ediyordum. Başlarda bundan haberim olmasa da bu kişi arkeolojiye ve antik kayıtlara büyük ilgi duyuyordu ve bu
konularda başka kimsenin sahip olmadığı bir birikime sahipti.
Bir gün benim tuhaf bir kabartmayı deşifre etmeye çalıştığımı fark etmesi
sonucu dikkatini çekmemle hayatımda görmüş olduğum en sağlam dostluklardan birinin temeli atılmış oldu. Bana o tuhaf yazıtın sırlarını nasıl çözeceğimi öğretti ve beni daha zorlu işlere hazırlayacak şekilde eğitmeyi
teklif etti. İki yıldan uzun bir süreyi, rahip dostumun insanoğlunun orijinal
dili olduğuna inandığı ölü bir dili büyük bir azimle öğrenerek geçirdim. Bana
bu dilin Hindistan’da sadece iki başrahip tarafından daha bilindiğinden bahsetti. Görünüşte basit olan yazıtların çoğunun yalnızca Kutsal Kardeşler, yani anayurttan kolonilere kutsal yazıtları, dini ve bilimi öğretmeleri için
yollanan bir rahipler kardeşliği olan Naacaller için özel olarak tasarlanan gizli anlamlar içermeleri büyük zorluk yaratıyordu.
Bir gün bir konuşma sırasında bana tapınağın gizli arşivlerinde birtakım
antik tabletler olduğundan bahsetti. İçeriklerinin ne olduğunu bilmiyordu,
çünkü sadece muhafazalarını görebilmişti. Konumu gereği yazıları incelemesine bir mani olmasa da o bunu hiç yapmamıştı, çünkü bunlar el
sürülmemesi gereken kutsal kayıtlardı. Bu gizli yazılardan bahsederken merakımı
yeni bir boyuta taşıyan bir şey söyledi. İnsanoğlunun efsanevi anayurdundan, gizemli diyar Mu’dan daha önce bahsermişti. Şimdi ise
değerli tabletlerin Naacaller tarafından ya Burma’da ya da kayıp anayurtta yazıldıklarına inanıldığını itiraf ederek şaşkınlığımı daha da arttırıyordu.
Yazıların Hindistan’ın yedi Rishi (kutsal) şehrinden birinden alınmış devasa
bir koleksiyonun yalnızca küçük bir parçası olduğunu öğrendiğimde, onları
görmek yönündeki sabırsızlığım da arttı. Çoğunun kaybolduğuna inanılıyordu. Yine de eskinin tozlarla kaplı hâlde karanlıkta bekleyen bu antik parçalarını görme fırsatım hâlâ vardı.
Günler boyu bu gizli hazineye ulaşmanın bir yolunu keşfetmeye çalışsam
da dostum, onları görme isteğimi nazik ama kararlı bir biçimde geri çevirmeyi sürdürdü.
“Oğlum” diyordu, sesinde bir parça hüzünle, “eğer elimde olsa bu arzunu yerine getirirdim ama bu mümkün değil. Onlar muhafazalarından
çıkarılmaması gereken kutsal emanetler. Dileğini yerine getirmeye cesaret
edemem.”
“Ama bir düşün. Doğru şekilde muhafaza edilmemiş ve bu yüzden muhafazaları içinde parçalanıp dağılıyor olabilirler.” dedim. “En azından
güvende olup olmadıklarını anlamak için onlara bakmamız gerekir.”
Fakat bu tartışma da bir sonuca varmadı. Altı ay geçmişti. Merak veya
tabletlerin durumu hakkındaki endişesi rahip dostum karşısında galip
gelmemi sağlamıştı. Bir akşam önündeki masada antik tabletlerden ikisi, bir
kumaş parçası üzerine bırakılmış hâlde duruyordu. Uzun zamandır saklı
duran tabletleri merakla inceledim. Görünüşe bakılırsa güneşte pişmiş kilden
yapılmışlardı ve aşırı derecede tozluydular. Tabletleri büyük bir dikkatle temizledikten sonra, dostumun yardımıyla öğrenmekte olduğum ölü lisanla yazılmış olan sembolleri çözmeye koyuldum.
Şans o akşam benden yanaydı, çünkü o iki değerli kil parçası öyle önemli
bilgiler veriyordu ki, ikimiz de onların Mu’nun gerçek kayıtları olduğu konusunda hemfikir olduk. Öte yandan, anlattıkları tarih ikinci tabletin
sonunda, oldukça ilginç bir noktada ve beklenmedik bir şekilde sonlanıyordu.
Başrahip bile tabletin geri kalanını görmek yönündeki merakını bastıramamıştı.
“Bu işi burada bırakmamız imkânsız, oğlum.” dedi. “Yarın tabletlerin geri kalanını getireceğim.”
Şansımıza, getirdiği diğer tabletler aynı seriden değildi. Bambaşka bir konuya değiniyorlardı ve birbirini takip eden tabletleri bulmak için tümünü dışarı çıkarmamız gerekiyordu. Bu bir sorun yaratmadı, çünkü tabletlerin
çoğu saklama koşullarının yetersizliği yüzünden kırılmıştı. Bunları macunla onardık. Onları tekrar kutulara yerleştirirken her tableti yumuşak kağıt ve pamukla sardım.
“Oğlum” dedi rahip, “inanıyorum ki bu hatıraları korumamı öğütleyen
kutsal bir uyarı, senin ağzından bana iletildi.”
Hemen ardından tabletlerin aylar süren ve yoğun bir konsantrasyon gerektiren çevirisine başladık, fakat sonunda ödülümüz bu çabamızın hakkını verecek türdendi. Yazılar detaylı bir şekilde dünyanın ve insanın yaratılışını ve insanın ilk kez ortaya çıktığı yeri, yani Mu’yu anlatıyordu.
İnsan hakkındaki büyük önem taşıyan bir sırrı açığa çıkardığımı fark ettiğimde diğer kayıp tabletleri aradım fakat bu çabam boşunaydı.
Hindistan’ın her yerindeki tapınakların başrahiplerine kendimi tanıtan mektuplar yolladım ama her seferinde soğukluk ve şüpheyle karşılandım.
“Bahsettiğin tabletleri hiç görmedim.” diyordu her biri ve şüphesiz de doğruyu söylüyorlardı. Dostum gibi, muhtemelen sadece muhafazaları görmüşlerdi.
Bir keresinde kayıp kayıtları arayışım sırasında Burma’daki antik bir Budist tapınağını ziyaret ettim.
“Nerden geliyorsun?” diye sordu başrahip, bana saklı bir şüpheyle bakarak.
“Hindistan’dan.” diyerek yanıtladım.
“O hâlde Hindistan’a geri dön ve onları bizden çalan hırsızlardan onları
sana göstermelerini iste.” dedi, ayaklarımın önündeki toprağa tükürdü ve
arkasını dönüp uzaklaştı.
Bu başarısızlıklar az da olsa cesaretimi kırmışsada tabletlerden zaten
oldukça değerli bilgi edindiğimden dolayı başka eski uygarlıklardan kalma
yazıları incelemeye ve onları Mu hakkındaki efsanelerle karşılaştırmaya karar
verdim.
Bunu yaptığımda erken dönem Yunan, Kalde, Babil, Pers, Mısır ve
Hindistan medeniyetlerinin şüpheye yer bırakmayacak biçimde Mu Uygarlığı’nın ardılları olduklarını öğrendim. Araştırmalarımı sürdürdüğümde
bu kayıp kıtanın Hawaii’nin kuzeyinde bir noktadan güneyde Fiji ve Paskalya
Adası’na kadar uzandığını ve şüphesiz insanoğlunun ilk yaşama alanı olduğunu
keşfettim. Bu güzel ülkede, daha sonradan dünyaya yayılan bir halkın yaşadığını ve ülkenin topraklarının 12.000 yıl önce korkunç depremlerle denize gömülerek bir ateş ve su girdabı içinde yok
olduğunu öğrendim.
Dünyanın yaratılışının orijinal bir hikâyesi de öğrendiklerim arasındaydı.
İnsanın ilk var olduğu yer Mu kıtasıydı. Bu hikâyeyi Mu’dan başlayıp, kaybolan kıtadan göç edenlerin yerleştiği Hindistan’a, Hindistan’dan Mısır’a, Mısır’dan Musa’nın onları kopyaladığı Sina Tapınağı’na ve Musa’dan da Ezra’nın (Üzeyir) 800 yıl sonraki hatalı çevirilerine kadar takip ettim. Bu,
Mu’nun gelenekleriyle bugün bildiğimiz yaratılış hikâyesi arasındaki büyük benzerlikleri gördüklerinde konuya yakından incelememiş olanlara bile akla
yatkın gelecektir.
#DefineRuHu
(James Churchward)
Hazırlayan:Hazal Merisana
bak bu James denen garip de neredeyse ömrünü cevap bulmak için harcamış.