- Katılım
- 19 Ocak 2020
- Mesajlar
- 1,047
- Tepkime puanı
- 2,635
- Puanları
- 151
Profesyonel radyeslezistlerin fikirlerinin yamana, sıradan ki şilerde gözlemlenen radyestezik tepkilerin de üzerine eğilmek gerekir. Bu tür tepkileri elde etme yeteneğinin, önceden sanıldı ğından çok daha yaygın olduğu görülmektedir. Örneğin, İngiliz Radyo-Televizyon Kurumu BBC’de 22 Aralık 1977 tarihinde ya yımlanan «Yarının Dünyası» adlı dizide, izleyicilere, L-biçimi basit radyestezi çubuklarının nasıl yapılacağı gösterilmişti. Gele neksel fındık ağacı gibi, radyestezik tepkinin ’yüksek kazançlı mekanik amplifikatörleri’ şeklinde faaliyet gösteren bu aletleri kullanan yüzlerce kişi, radyestezik tepkiler deneyimleyebildiklerini keşfetti.
KADYESTEZİ TARİHİ VE GELİŞİMİ
«Radyestezi, kabûl etmemiz gereken bir gerçektir. Bunun böyle olup olmadığını bulmak için deney yapmayuı. Büyledir!.. Kollan sıvayın ve radyesteziyi geliştirin!»^ Prof. Charles Richct (1850-1935) a — Tarih Boyunca, Radyestezi Çalışmaları Çağlar boyunca Radyestezi’nin birçok şekillerde uy gulandığını görmekteyiz. Radyestezinin, bugünkü biçi miyle, Î.Ö. 6000 yıllarında, muhtemelen mevcut olduğu na dair elimizde kanıt vardır:
Büyük Sahra’nın kuze yinde, Tassili yakınlarında keşfedilen mağara resimleri arasında, güttüğü hayvanların arkasında yürüyen ve el leriyle, çoğu radyestezistlerin tuttuğu şekilde, ucu yuka rıya dönük olan çatallı bir dal parçası tutan bir sığır çobanım ve çevresinde kendisini izleyenleri gösteren bir resim de yer almaktadır. Bu resim, bilindiği kadarıyla, bir radyestezisti temsilen çizilen ilk resim olarak kabûl edilmektedir.
Güney Afrika Cumhuriyeti'nin Orange Free State eyaletindeki Platsberg yakınlarında bulunan, Güney Af rika Buşmsnları'na ait bir mağarada da, aynı şekilde, hiç kuşku götürmeyecek bir biçimde bir radyestezisti temsil eden bir çizime rastlanılmıştır. Ancak, resmin tarihi hakkında kesin bir şey söylenmemiş, sadece,, neo litik çağdan ( ’ ) kaldığı belirtilmiştir; bu da, Afrika tarihinde, Î.Ö. birkaç bin yıldan İ.S. birkaç bin yıla ka dar uzanan bir dönem demektir.
Kadim Mısır’da, radyestezinin uygulanmakta oldağu kesindir, önünde, bir kol boyu kadar ötede, çatallı bir dal parçası tutan bir rahibi gösteren rölyefler mevcutur. Ayrıca, Hititler’e ait olan ve î.ö. 12. Yüzyıl’dau kalan bir rölyefte resmedilen kişinin, maden cevheri aramak için bir çubuk kullanan resmî bir maden arama görevlisi olduğunu söyleyebiliriz. Dünyanın öbür ucunda yer alan bir ülkede, kadim Peru'da rastlanılan oyma kaya resimleri, o çağlarda radyestezinin dünyanın her yanında yaygın olduğunu göstermektedir. Daha ileriki çağlarda, Yunanlılar, günümüzde de ol duğu gibi, hem su ve maden cevheri aramak için hem de gaipten haber vermek amacıyla kullandıkları radyestezi sanatına, «rhabdomancy» adını vermişlerdi. Her iki uygulama türünü de kapsayan bu terim, çubuk ga ve ip leri haber verme kelimelerinden oluşturulmuştur.
Romalılar zamanında, İ.S. 500 yıllarında, Büyük Theodorus’un, devlet vekili Cassiodorus’a su arayıcıları bulması için emir verdiğini, elde mevcut kayıtlardan okumaktayız. Rossiter Raymond’un geçen yüzyılda yaz dığı, «Radyestezi Çubuğu» («The Divining Rod,»Transactions of American Institute of Mining Engineers, Vol. 11, 1883) başlıklı bir yazıda, Iskitler, Persler ve Medler’de, gaipten haber vermek için çubuklar kulla nan rahiplerin bulunduğunu belirtmektedir.
Bütün bu örneklerin de ötesinde, radyesteziyle il gili olan kadim kayıtların en ilgincine Kabala'da rastlanmaktadır. Kadim İbrani tradisyonunu içeren Kabala’ nın sözkonusu bölümünde, Hz. Süleyman’ın Asâsı'ndan ve Hz. Süleyman’ın, bu asâyı kullanarak, dünyanın en zengin ve en güçlü insanı haline gelmesinden bahsedil mekte ve böyle bir asâ'nın ya da çubuğun nasıl yapıla cağına ilişkin talimat verilmektedir: «İnsan eliyle dikilmemiş olan bir şeftali ya da ceviz ya da zeytin ağacı arayın.
«Ağaç, henüz meyva veremeyecek kadar genç olma lıdır. «Sabah vakti, güneşin ufukta ağarmasından as ön ce, ne 40 cm'den kısa ne de 50 cm’den uzun olan çatallı bir dal kesin. «Dalı keserken, şu sözleri tekrarlayın: 'Seni, Eloina, Miraton, Aldonay ve Semiplaras adına kesiyorum ki, Onlar’dan, sana, Hz. Yakub’un ve Hz. Musa’nın ve Ha run’un asalarının sahip olduğu malik nitelikleri ve erdemleri bahşetmelerini ve saklı olanı ifşa etme yeteneğini ve gücünü vermelerini diliyorum.'» İ.S. 500 yıllarından sonra, Roma împaratorluğu'nun çöküşü ve Hıristiyanlığın Avrupa'ya yayılmasıyla bir likte, alşimi ve astronomi gibi okült sanatların yamsıra radyestezi de Kilise’nin hışmına uğradı ve yaklaşık bin yıl süreyle, mevcûdiyetini, ancak gizli derneklerin ve maji uygulayıcılarının yeraltı faaliyetleri dahilinde sürdürebildi.
Rönesans’la birlikte, okült sanatların tekrar canlan dığını ve radyestezinin de, mistik veçhesiyle değil de maden cevherlerinin keşfine yardımcı olan bir teknik olarak ortaya çıktığını görüyoruz. Radyestezinin bu dö nemde ilk kullanıldığı yer, muhtemelen, Almanya’daki Harz dağları olmuştu. 1420 tarihli ve Viyana kökenli bir el yazması metinde, radyestezi çubuğu kullanılmak su retiyle keşfedilen bir maden ocağından bahsedilmektey di. 16. Yüzyıl’ın başlarında ise, radyestezinin wgulanımı artık iyice yaygınlaşmıştı. Alman âlimi Georgius Agrıcola, önce 1530’da yayımlanan bir makalesinde, arkasın dan da 155S’da bu makaleyi genişleterek yazdığı, De Re Metallica adlı yapıtında, radyestezinin, maden cevheri arayan madenciler tarafından nasıl uygulandığını uzun uzadıya tarif etmişti. Ne ilginçtir ki, Agricola’nm bu kitabında ortaya koyduğu sorular, bugün dahî güncelli ğini korumakta ve radyestezi hakkında yazılan en son kitaplarda bile hâlâ daha tartışma konusu olmaktadır:
— Radyestezi, bilinmeyen bir majik güçle mi ilgili dir?
— Çubuk, kendiliğinden mi hareket eder, yoksa, çubuğu harekete geçiren radyestezist midir?
— Çubuğun hangi maddeden yapıldığı önemli mi dir?
— Radyestezi, gerçekten geçerli midir?
Agricola’nm, 'maji' konusunda, « büyülenmiş ya da gaipten haber veren çubuğun, madenlere ilişkin konu lardaki uygulammının, majisyenlerden ve büyünün saf olmayan kaynaklarından doğduğu» hakkında hiç kuşku su yoktu.
Çubukları herkes kullanamadığına göre, ma den damarı ile çubuk arasında direkt bir nedensel bağ lantı bulunmadığı sonucuna varmıştı. Ancak, yine de, değişik türden maden cevherlerinin değişik maddeler den yapılmış olan çubuklarla arandığını açıklıyordu:
Maden: Çubuk:
a — Gümüş Fındık ağacından yapılma.
b — Bakır Dişbudak ağacından yapılma,
c — Kurşun ve Radyestezinin gerçekten geçerli olup olmadığı so rusuna gelince, Agrieola, objektif bir gözlemci sıfatıyla şunları söylüyordu: «Madencilerin kullandıkları dal parçaları gerçekten de harekete geçmektedir ... basıları, bu harekete, maden damarının yol aktığını, diğerleri ise, hareketin, çubuğun madenci tarafından manipüle edilmesine bağlı olduğu nu ve daha başkaları da her iki sebebin birlikte mev cut olduğunu söylemektedirler... Madenciler arasında, radyestezi çubuğu hakkında çeşitli ve oldukça farklı kanaatler mevcut olup, kimi çok işe yaradığını söyler ken, kimi de bunu kabûl etmemektedir.» Kalay
d — Altın Çam ağacından yapılma. Demir ya da çelikten yapılma. <693’de Fransa’da basılmış olan bir radyestezi kitabında gösteril diği şekliyle, radyestezi çubuğunun çeşitli tutuş biçimleri Sonunda, Kilise’nin kızgınlığına ve âlimlerin de hay retine rağmen, radyesteziye olan inanç giderek kökleşti ve 16. Yüzyıl’ın sonlarında, İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth’in ComwaH’da (İngiltere) kalay aramaları için Al manya'dan madenciler ve radyestezistler getirtmesine yol açacak kadar yaygınlaştı. 17. Yüzyıl’da ise, yeraltındaki maden damarlarmın tespit edilmesinde radyestezinin yararlılığı kesinlikle kabûl edilir olmuştu. Radyes tezistler, önce, maden arama heyetlerinin personeli ara sında yer almaya başladılar ve daha sonra, 1670 yılında Almanya’da, radyestezistlere, resmî sürveyanlarınkine eşit bir rütbe verildi. 1709’d.a ise, radyestezistler, rütbe bakımından, sürveyanlardan daha önce gelmeye başla dılar — bu da, radyestezi uygulamalarının giderek ge lişen olumlu sonuçlarının bir kanıtıydı. Nitekim, Birinci Dünya Savaşı'ndan hemen sonra, Bavaria’daki (Alman ya) Operfalz dağları yakınında yer alan Erbenbach böl gesinde, bu eski maden arayıcı radyestezistlerin güçle rini onaylayıcı mahiyette olan harikulâde kanıtlara rastlandı...
KADYESTEZİ TARİHİ VE GELİŞİMİ
«Radyestezi, kabûl etmemiz gereken bir gerçektir. Bunun böyle olup olmadığını bulmak için deney yapmayuı. Büyledir!.. Kollan sıvayın ve radyesteziyi geliştirin!»^ Prof. Charles Richct (1850-1935) a — Tarih Boyunca, Radyestezi Çalışmaları Çağlar boyunca Radyestezi’nin birçok şekillerde uy gulandığını görmekteyiz. Radyestezinin, bugünkü biçi miyle, Î.Ö. 6000 yıllarında, muhtemelen mevcut olduğu na dair elimizde kanıt vardır:
Büyük Sahra’nın kuze yinde, Tassili yakınlarında keşfedilen mağara resimleri arasında, güttüğü hayvanların arkasında yürüyen ve el leriyle, çoğu radyestezistlerin tuttuğu şekilde, ucu yuka rıya dönük olan çatallı bir dal parçası tutan bir sığır çobanım ve çevresinde kendisini izleyenleri gösteren bir resim de yer almaktadır. Bu resim, bilindiği kadarıyla, bir radyestezisti temsilen çizilen ilk resim olarak kabûl edilmektedir.
Güney Afrika Cumhuriyeti'nin Orange Free State eyaletindeki Platsberg yakınlarında bulunan, Güney Af rika Buşmsnları'na ait bir mağarada da, aynı şekilde, hiç kuşku götürmeyecek bir biçimde bir radyestezisti temsil eden bir çizime rastlanılmıştır. Ancak, resmin tarihi hakkında kesin bir şey söylenmemiş, sadece,, neo litik çağdan ( ’ ) kaldığı belirtilmiştir; bu da, Afrika tarihinde, Î.Ö. birkaç bin yıldan İ.S. birkaç bin yıla ka dar uzanan bir dönem demektir.
Kadim Mısır’da, radyestezinin uygulanmakta oldağu kesindir, önünde, bir kol boyu kadar ötede, çatallı bir dal parçası tutan bir rahibi gösteren rölyefler mevcutur. Ayrıca, Hititler’e ait olan ve î.ö. 12. Yüzyıl’dau kalan bir rölyefte resmedilen kişinin, maden cevheri aramak için bir çubuk kullanan resmî bir maden arama görevlisi olduğunu söyleyebiliriz. Dünyanın öbür ucunda yer alan bir ülkede, kadim Peru'da rastlanılan oyma kaya resimleri, o çağlarda radyestezinin dünyanın her yanında yaygın olduğunu göstermektedir. Daha ileriki çağlarda, Yunanlılar, günümüzde de ol duğu gibi, hem su ve maden cevheri aramak için hem de gaipten haber vermek amacıyla kullandıkları radyestezi sanatına, «rhabdomancy» adını vermişlerdi. Her iki uygulama türünü de kapsayan bu terim, çubuk ga ve ip leri haber verme kelimelerinden oluşturulmuştur.
Romalılar zamanında, İ.S. 500 yıllarında, Büyük Theodorus’un, devlet vekili Cassiodorus’a su arayıcıları bulması için emir verdiğini, elde mevcut kayıtlardan okumaktayız. Rossiter Raymond’un geçen yüzyılda yaz dığı, «Radyestezi Çubuğu» («The Divining Rod,»Transactions of American Institute of Mining Engineers, Vol. 11, 1883) başlıklı bir yazıda, Iskitler, Persler ve Medler’de, gaipten haber vermek için çubuklar kulla nan rahiplerin bulunduğunu belirtmektedir.
Bütün bu örneklerin de ötesinde, radyesteziyle il gili olan kadim kayıtların en ilgincine Kabala'da rastlanmaktadır. Kadim İbrani tradisyonunu içeren Kabala’ nın sözkonusu bölümünde, Hz. Süleyman’ın Asâsı'ndan ve Hz. Süleyman’ın, bu asâyı kullanarak, dünyanın en zengin ve en güçlü insanı haline gelmesinden bahsedil mekte ve böyle bir asâ'nın ya da çubuğun nasıl yapıla cağına ilişkin talimat verilmektedir: «İnsan eliyle dikilmemiş olan bir şeftali ya da ceviz ya da zeytin ağacı arayın.
«Ağaç, henüz meyva veremeyecek kadar genç olma lıdır. «Sabah vakti, güneşin ufukta ağarmasından as ön ce, ne 40 cm'den kısa ne de 50 cm’den uzun olan çatallı bir dal kesin. «Dalı keserken, şu sözleri tekrarlayın: 'Seni, Eloina, Miraton, Aldonay ve Semiplaras adına kesiyorum ki, Onlar’dan, sana, Hz. Yakub’un ve Hz. Musa’nın ve Ha run’un asalarının sahip olduğu malik nitelikleri ve erdemleri bahşetmelerini ve saklı olanı ifşa etme yeteneğini ve gücünü vermelerini diliyorum.'» İ.S. 500 yıllarından sonra, Roma împaratorluğu'nun çöküşü ve Hıristiyanlığın Avrupa'ya yayılmasıyla bir likte, alşimi ve astronomi gibi okült sanatların yamsıra radyestezi de Kilise’nin hışmına uğradı ve yaklaşık bin yıl süreyle, mevcûdiyetini, ancak gizli derneklerin ve maji uygulayıcılarının yeraltı faaliyetleri dahilinde sürdürebildi.
Rönesans’la birlikte, okült sanatların tekrar canlan dığını ve radyestezinin de, mistik veçhesiyle değil de maden cevherlerinin keşfine yardımcı olan bir teknik olarak ortaya çıktığını görüyoruz. Radyestezinin bu dö nemde ilk kullanıldığı yer, muhtemelen, Almanya’daki Harz dağları olmuştu. 1420 tarihli ve Viyana kökenli bir el yazması metinde, radyestezi çubuğu kullanılmak su retiyle keşfedilen bir maden ocağından bahsedilmektey di. 16. Yüzyıl’ın başlarında ise, radyestezinin wgulanımı artık iyice yaygınlaşmıştı. Alman âlimi Georgius Agrıcola, önce 1530’da yayımlanan bir makalesinde, arkasın dan da 155S’da bu makaleyi genişleterek yazdığı, De Re Metallica adlı yapıtında, radyestezinin, maden cevheri arayan madenciler tarafından nasıl uygulandığını uzun uzadıya tarif etmişti. Ne ilginçtir ki, Agricola’nm bu kitabında ortaya koyduğu sorular, bugün dahî güncelli ğini korumakta ve radyestezi hakkında yazılan en son kitaplarda bile hâlâ daha tartışma konusu olmaktadır:
— Radyestezi, bilinmeyen bir majik güçle mi ilgili dir?
— Çubuk, kendiliğinden mi hareket eder, yoksa, çubuğu harekete geçiren radyestezist midir?
— Çubuğun hangi maddeden yapıldığı önemli mi dir?
— Radyestezi, gerçekten geçerli midir?
Agricola’nm, 'maji' konusunda, « büyülenmiş ya da gaipten haber veren çubuğun, madenlere ilişkin konu lardaki uygulammının, majisyenlerden ve büyünün saf olmayan kaynaklarından doğduğu» hakkında hiç kuşku su yoktu.
Çubukları herkes kullanamadığına göre, ma den damarı ile çubuk arasında direkt bir nedensel bağ lantı bulunmadığı sonucuna varmıştı. Ancak, yine de, değişik türden maden cevherlerinin değişik maddeler den yapılmış olan çubuklarla arandığını açıklıyordu:
Maden: Çubuk:
a — Gümüş Fındık ağacından yapılma.
b — Bakır Dişbudak ağacından yapılma,
c — Kurşun ve Radyestezinin gerçekten geçerli olup olmadığı so rusuna gelince, Agrieola, objektif bir gözlemci sıfatıyla şunları söylüyordu: «Madencilerin kullandıkları dal parçaları gerçekten de harekete geçmektedir ... basıları, bu harekete, maden damarının yol aktığını, diğerleri ise, hareketin, çubuğun madenci tarafından manipüle edilmesine bağlı olduğu nu ve daha başkaları da her iki sebebin birlikte mev cut olduğunu söylemektedirler... Madenciler arasında, radyestezi çubuğu hakkında çeşitli ve oldukça farklı kanaatler mevcut olup, kimi çok işe yaradığını söyler ken, kimi de bunu kabûl etmemektedir.» Kalay
d — Altın Çam ağacından yapılma. Demir ya da çelikten yapılma. <693’de Fransa’da basılmış olan bir radyestezi kitabında gösteril diği şekliyle, radyestezi çubuğunun çeşitli tutuş biçimleri Sonunda, Kilise’nin kızgınlığına ve âlimlerin de hay retine rağmen, radyesteziye olan inanç giderek kökleşti ve 16. Yüzyıl’ın sonlarında, İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth’in ComwaH’da (İngiltere) kalay aramaları için Al manya'dan madenciler ve radyestezistler getirtmesine yol açacak kadar yaygınlaştı. 17. Yüzyıl’da ise, yeraltındaki maden damarlarmın tespit edilmesinde radyestezinin yararlılığı kesinlikle kabûl edilir olmuştu. Radyes tezistler, önce, maden arama heyetlerinin personeli ara sında yer almaya başladılar ve daha sonra, 1670 yılında Almanya’da, radyestezistlere, resmî sürveyanlarınkine eşit bir rütbe verildi. 1709’d.a ise, radyestezistler, rütbe bakımından, sürveyanlardan daha önce gelmeye başla dılar — bu da, radyestezi uygulamalarının giderek ge lişen olumlu sonuçlarının bir kanıtıydı. Nitekim, Birinci Dünya Savaşı'ndan hemen sonra, Bavaria’daki (Alman ya) Operfalz dağları yakınında yer alan Erbenbach böl gesinde, bu eski maden arayıcı radyestezistlerin güçle rini onaylayıcı mahiyette olan harikulâde kanıtlara rastlandı...