Defineci
YÖNETİM
- Katılım
- 19 Ocak 2020
- Mesajlar
- 692
- Tepkime puanı
- 1,672
- Puanları
- 92
Mezar yapilari, genellikle “ölü evi” inanışından dolayı çoğunlukla sivil mimariden kökenini alır. Gerek kayalara oyulmuş olsun gerekse bağımsız bir mimariye sahip olsun, mezarların çoğu, sivil mimarinin en önemli unsuru olan evleri kendine örnek almıştır. Sivil halkın hayattayken sahip oldukları evlerin çatı, cephe ve şekil yönünden benzetildiği bu tip mezarlara, Roma imparatorlugu ’nun hakim olduğu coğrafyaların çoğunda görmek mümkündür.
Ev tipi mezarlara sıradan halkın evlerinin minyatürü diyebiliriz. Bu mezarların ön cephelerinde, genellikle kabartma şeklinde portreler vardır. Bu kabartmalar dikey ya da yatay olarak yerleştirilmiş olabilmektedirler. Bu kabartmalarda yaşayan veya ölmüş aile üyelerinin bir arada gösterildikleri ve böylelikle, biri diğerlerinden önce ölse dahi, aile üyelerinin bir gün ebediyette tekrar buluşacakları yerde tasvir edilmiş oldukları varsayılmıştır. Bunların ayrıca bulundukları coğrafyanın ya da kentin ev mimarisinin özelliklerini de yansıttıkları anlaşılmaktadır.
Apia yolu üzerindeki ev tipi mezarlar (sol) ve Rabirus Mezari (sağda)
Ev tipi mezarlara en bilinen örneği, Apia yolunu çevreleyen nekropol alanındaki yukarda paylaştığımız Rabirius Mezarı’dır. Öte yandan bu ev tipi mezarların ön cephelerinde tasvir edilen aile bireylerine ait portrelerin, hala yaşayan ve evlerinin penceresinden bakar gibi, mezarlarının penceresinden dışarı bakan insanlarmış gibi tasvir edildikleri düşünülmektedir. Bundan dolayıdır ki Romalılar için yaşayanların evi ile ölülerin evi arasında bir bağ olduğu görülmektedir.
Tıpkı tapınak tipli mezarlarda olduğu gibi, ev tipi mezarlar da kayalara oyulmuş, bağımsız olarak yapılmış veya stel ve lahitlerin cephelerinde kopyalanmış olabilir. Böylelikle ev tipi mezar fikri çok eskilere uzanan ve tüm Roma mimarlık tarihi boyunca da tekrarlanan bir tema olarak kalmıştır.
Ev tipi mezarlara sıradan halkın evlerinin minyatürü diyebiliriz. Bu mezarların ön cephelerinde, genellikle kabartma şeklinde portreler vardır. Bu kabartmalar dikey ya da yatay olarak yerleştirilmiş olabilmektedirler. Bu kabartmalarda yaşayan veya ölmüş aile üyelerinin bir arada gösterildikleri ve böylelikle, biri diğerlerinden önce ölse dahi, aile üyelerinin bir gün ebediyette tekrar buluşacakları yerde tasvir edilmiş oldukları varsayılmıştır. Bunların ayrıca bulundukları coğrafyanın ya da kentin ev mimarisinin özelliklerini de yansıttıkları anlaşılmaktadır.
Apia yolu üzerindeki ev tipi mezarlar (sol) ve Rabirus Mezari (sağda)
Ev tipi mezarlara en bilinen örneği, Apia yolunu çevreleyen nekropol alanındaki yukarda paylaştığımız Rabirius Mezarı’dır. Öte yandan bu ev tipi mezarların ön cephelerinde tasvir edilen aile bireylerine ait portrelerin, hala yaşayan ve evlerinin penceresinden bakar gibi, mezarlarının penceresinden dışarı bakan insanlarmış gibi tasvir edildikleri düşünülmektedir. Bundan dolayıdır ki Romalılar için yaşayanların evi ile ölülerin evi arasında bir bağ olduğu görülmektedir.
Tıpkı tapınak tipli mezarlarda olduğu gibi, ev tipi mezarlar da kayalara oyulmuş, bağımsız olarak yapılmış veya stel ve lahitlerin cephelerinde kopyalanmış olabilir. Böylelikle ev tipi mezar fikri çok eskilere uzanan ve tüm Roma mimarlık tarihi boyunca da tekrarlanan bir tema olarak kalmıştır.
Moderatör tarafında düzenlendi:
